İçimden konuşmaktan yoruldum. İçimdeki çok sesli koronun birbirini tutmayan sesleri, dizginlenmeyen şımarık çıkışları, birbirini tutmayan ahenksiz konuşmaları beni her gün daha da yoruyor.
Bunu üstüne bir de karşımdaki insana tam olarak söylemeye çalıştığımı anlatamamak ve bunu da içimde tutup kendi kendime konuşup monologlar yazmak beni gerçekten çok yoruyor. Buraya yazmasam 'çıldırıyorum' hissiyatı geliyor miskin miskin çöküyor kafamın üstüne. Bir eli de göğsümün üstünde tüm ağırlığını veriyor utanmadan. Nefesim kesik, kafam ağır..
Neyse ki yazıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder