Son bir haftadır yıllardır neler ve kimler yüzünden boşa vakit harcadığımın farkındayım.Neler çekmişim ben, nelere boş yere üzülmüşüm, kendimi yıpratmışım onu farkettim.Biraz geç oldu belki ama şimdi yüzümde bir gülümseme varsa olsun diyorum çok da geç kalmış sayılmam mutlu olmak için.Tabi her zamanki gibib temkinli oluşuma ben bile sinir oluyorum. Hep acabalar var kafamda. Hiç inanmazdım tesadüflere.Tesadüf diye birşey yoktu benim için. Birşey olacaksa olurdu olmayacaksa da uğraşmak didinmek nafileydi.Ama yaklaşık 1.5 ay önceki yaşadığım bir olay yüzünden şimdi yüzümde durduramadığım bir gülümseme var:) Aslında ben sevmeyi bilmiyormuşum onu anladım, yazık.Yıllardır saplantı halinde yaşadığım bir duygudan kurtulmanın huzurunu yaşıyorum diyebilirim. Benim için sanki O'ndan başka biri olamaz gibi geliyordu ama iyi ki de O olmamış zaten olamazdı.Keşke ilk'im olsaydı diye düşünüyorum bazen ama çok üzülürdüm onun yüzünden eminim. Kompleksli biri tehlikeli ve acımasız olabiliyor çünkü.
Ve o rastlantı...Hiç ummadığım bir şekilde bu kadar iyi, düşünceli, kibar vs... biriyle karşılacağımı söylese birisi güler geçerdim, asla inanmazdım.Bir raslantı insanı ne kadar mutlu edebilir ki??? Bilmiyorum bekleyip görmek istiyorum çünkü mutlu olmak istiyorum.Aksini düşünmek üzüleceğimi hesaba katmak istemiyorum çünkü haketmediğim şeyleri yaşarsam dayanamam. Tedirginim, mutlu olmak üzereyim, kalbim farklı atıyor, içimde tarif edemediğim birşeyler oluyor, sanki bir kuş kanat çırpıyor(çok klasik belki ama en yakın tanım bu sanırım).
Bana "farklısın" diyen biri daha...Ama bu kez daha çok heyecanlandım ,önemli olan zaten ne kadar içten söylendiği,inandırılabilirliği...
"Güven"mek...İhtiyacım olan şey tam da bu belki...Bir sıcaklık, ellerimi ısıtacak bir el,ben konuşurken gözlerimin içine bakıp kaybolan bir çift göz...Bilmiyorum "güven"mek istiyorum sadece...
1 yorum:
güvenmek iyidir, iyidir...tabii ben ne kadar kendimden başka kimseye güvenmem desemde sen bana bakma ben hep dediklerimin tersini yapıyorum, nedense!!!
Yorum Gönder